- jak na komendę
- jak na komendę {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł. {{/stl_8}}{{stl_7}}'zgodnie, równocześnie, wszyscy w jednym rytmie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Schwycili się jak na komendę. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
jak na komendę
Look at other dictionaries:
stanąć [wyprostować się] jak świeca — {{/stl 13}}{{stl 7}} przyjąć prostą postawę, wyprężyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na komendę żołnierz wyprostował się jak świeca. Gdy usłyszał krzyk, stanął jak świeca. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
komenda — Jak na komendę «jednocześnie, od razu»: Panowie o burbońskich nosach zdawali się nie słyszeć jego słów i jak na komendę wstali od stołu. B. Jasieński, Palę … Słownik frazeologiczny
komenda — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. komendandzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} krótki rozkaz wzywający do zrobienia lub zaprzestania robienia czegoś, wydawany przez osobę mającą władzę nad kimś lub nad… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
komenda — ż IV, CMs. komendandzie; lm D. komendaend 1. «rozkaz podjęcia lub zaprzestania jakiejś czynności wydawany przez dowódcę w wojsku, zwierzchnika w harcerstwie itp.» Słowa komendy. Wydać komendę. Na ramię broń! pada komenda. ◊ Jak na komendę… … Słownik języka polskiego
2010 Polish Air Force Tu-154 crash — Polish Air Force Tu 154 crash Part of the fuselage near Smolensk Accident summary Date 10 April … Wikipedia
mieć — 1. Ktoś ma coś wypisane w oczach; ktoś ma coś wypisane, napisane na czole, na twarzy, pot. na gębie «po kimś widać wyraźnie, jaki ma nastrój, charakter lub jakie ma zamiary»: Miałem chyba wypisane na czole, że po długim pobycie przyjechałem z… … Słownik frazeologiczny
ramię — 1. Czekać na kogoś z otwartymi ramionami «czekać na kogoś z niecierpliwością, pragnąć czyjegoś przybycia»: Ojciec, już dobrze podpity i rozparty w krześle, czekał na niego z otwartymi ramionami. Wyślinił, wycałował, pomazał łzami. J. Komolka,… … Słownik frazeologiczny
komenderować — ndk IV, komenderowaćruję, komenderowaćrujesz, komenderowaćruj, komenderowaćował 1. «dawać komendę; rozkazywać; być dowódcą, dowodzić» Komenderować oddziałem. Ognia! komenderuje dowódca. 2. pot. «przewodzić komuś, narzucać komuś swoją wolę,… … Słownik języka polskiego
rzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rzucaćam, rzucaća, rzucaćają, rzucaćany {{/stl 8}}– rzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rzucaćcę, rzucaćci, rzuć, rzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować szybkim… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
